เด็กดื้อก็ดื้อมุ่ง                    กิจตน     สำเร็จ
ดื้อเนื่องเพราะซุกซน....          แก่นแก้ว
ดื้อแพ่งอารมณ์คน.               ผันเปลี่ยน     อวดดี
ดื้อเพราะตรึกตรองแล้ว.          จึ่งได้ ดื้อดึง

     เด็กดื้อพอจักได้.           ปราบปราม     นาพี่
ชี้เหตุชั่วดีทราม.                หยุดดื้อ
โอนอ่อนสู่ดีงาม.               เพราะหมั่น     อบรม
บ้างเฆี่ยนเพราะยังดื้อ           เพื่อให้หลาบจำ

     คนแก่แต่โง่ดื้อ.            จนใจ     พี่เฮย
มิอาจจักแก้ไข.                 เหตุนั้น
ดึงดื้อยิ่งอ่อนใจ                 เกินปราบ     จิตทราม
จำปล่อยคนดื้อนั้น...            แก่แล้วเฒ่าตาย


     โคลงสี่สุภาพแด่คนดื้อที่น่ารักทั้งหลายครับ